De Tweede Wereldoorlog Herdenken, blijkt lastiger dan gedacht!
Ja u hoort het goed, het blijkt steeds lastiger te worden om de tweede wereld oorlog wat zich afgerond afspeelde van 1940 tot 1945 te herdenken.
U moet er ook wel bij stil staan dat het al vijfenzeventig PLUS één jaar geleden is, en dat is niet niks, ik bedoel maar herinner jij je straks wat je 75 jaar terug deed… Ik vrees van niet.
Maar we hebben tal van geschiedenis boeken, er zijn tig documentaires en geluids opnames, interviews, tijdschriften en dergelijken gemaakt over de tweede wereld oorlog. Dan zou je toch denken als je dat lees, luistert of kijkt, je op zijn minst toch iets meer te weten zou komen over de oorlog, en wat dat allemaal met zich heeft meegebracht, en dat het niet alleen die 5 jaar was, maar ook nog een lange nasleep erna, ik bedoel maar een leven en een land is niet zomaar in ene weer op orde.
Ik zeg eerlijk ik weet ook niet superveel van de oorlog, maar heb wel geschiedenislessen gehad, mijn helaas overleden welbekende oom Frits Vreeken heeft mij ook regelmatig verteld over die tijd, hij is mede bekend om zijn Bodegraafs archief wat hij bij hield, en zo om je heen hoor en zie je nog wel eens wat, zo ben ik aan mijn informatie gekomen, maar ook u snapt dat na 76 jaar de mensen die die informatie bij zich dragen al richting of over de 100 moeten zijn, mijn vader is in juni 1945 geboren, die heeft de oorlog plat gezegd niet meegemaakt, maar heeft er ook veel van gehoord, gezien en gelezen. De middelen zijn er genoeg om meer te weten te komen, maar de mensen minderen bij de dag, en dat is het jammere, want wat zal de jeugd van tegenwoordig leuker vinden, een volgens hun saai boek met teveel letters, of een persoon die in de klas komt vertellen over zijn verleden, wat hij of zij meegemaakt heeft. Ik gok zo het laatste, terwijl zelfs dan de kinderen nog snel afgeleid kunnen zijn, maar dat blijkt iets van het heden ten dage.
De mensen kunnen we niet meer terug halen, maar ons er hard voor maken dat we over ik noem maar even 76 jaar nog steeds van de tweede wereld oorlog afweten, die mogelijkheid is er wel, maar daar moeten we wel enorm hard ons best voor doen, dat gaat niet met twee vingers in de neus, zo u begrijpt.
Dus vertelt het voort, de geschiedenis en ook al was het niet fijn, maar interesseer de jeugd in de verhalen, want dan weten ze hoe erg het toen was, en snappen ze misschien ook dat die schietspelletjes niet altijd voor het lolletje bedoeld zijn, maar ook wel eens waarheid zijn geweest. Helaas.
Straks vanaf twee minuten voor acht ga ik met u de dodenherdenking begeleiden, met The Last Post , de twee minuten stilte en het Wilhelmus, en daarna wat gepaste muziek, dus geen Muziek Experts, die zijn er op 11 mei weer.
Ziet u , zelfs ik verlies mijn aandacht al op het hoofdpunt, Gedenk met ons allen, en viert u allen morgen de bevrijding … van wat?? … hoor ik u dat nu zeggen? Dan zou u zich toch kapot moeten schamen.
Rust in vrede voor alle strijders die hun leven hebben gegeven om ons vrede, rust en vrijheid terug te geven!
